Overweldigende natuur, oorverdovende stilte, slechts onderbroken door krijsende vogels en het kraken van ijs. Voor wat op dit ongerepte maar ook onherbergzame continent leeft, is het een extreem zwaar bestaan.
Veel bedreigender is de door de mens veroorzaakte mega-toename aan broeikasgas. In 2016 is voor het eerst het aantal deeltjes koolstofdioxide (CO2) in de atmosfeer boven Antarctica, als laatste plek op aarde, door de grens van 400 ppm (deeltjes per miljoen) gegaan. Over de afgelopen 130 miljoen jaar, tot de industriële revolutie, is dit nooit boven de 300 geweest. Zelfs niet gedurende de warmst gemeten perioden niet. En nu, in nog geen oogwenk, is het gehalte broeikasgas wereldwijd tot boven de 400 ppm gestegen.
Keiharde, onbetwiste cijfers. Maar politici ruzieën over vermindering met 1% of 2%, misschien, over 40 jaar.
